Corentin Wattier: « Een titel die ik opdraag aan mijn ploegmaats »

Op het einde van zijn derde seizoen in N1 werd Corentin Wattier (21 jaar) verkozen tot beste jongere 2018. Eindelijk, zullen veel kenners zeggen, omdat hij eerst in Bassily-Silly in 2016 zijn beste makker Tanguy Metayer moesten laten voorgaan en hij vorig jaar de duimen moest leggen voor William Cassart, die toen voor het eerst aantrad bij de elite met Baasrode. Een ruim verdiende titel die hij bovendien al had kunnen binnenhalen in 2017. « Eerlijk gezegd ben ik blij dat ik deze prijs mag ontvangen na dit schitterend seizoen dat we met Ogy hebben beleefd. Vierde worden in het kampioenschap en mogen aantreden op de Grote Markt in Brussel en op Acht September in Aat zal voor altijd in ons geheugen gegrift blijven. Deze titel van beste jongere deel ik graag met mijn ploegmakkers, zonder dewelke dit niet mogelijk was geweest. Zij hebben er eigenlijk allemaal persoonlijk voor gezorgd, want je kan geen individuele prijs winnen zonder een goed collectief. Via mij werden ze dus ook beloond. »

Heel wat spelers die verkozen werden tot « beste jongere » sleepten later ook de « Gouden Handschoen » in de wacht. Naar het evenbeeld van zijn club blijft ook Corentin Wattier bescheiden. « We boeken vooruitgang, de club en ikzelf, en we hopen dat we op dit elan verder kunnen gaan. We hopen in 2019 ons parcours van 2018 te bevestigen en we dromen ervan om ooit voor de titel te spelen. » In Ogy of ergens anders ? « Ik ben geen jobhopper. Ik voel me goed in deze familiale club waar ik na Oeudeghien terecht kwam. Ik heb nu bij Ogy mijn 5de seizoen afgewerkt en het is tof om met sympathieke ploegmaten te spelen. Onze uitstekende verstandhouding zorgt ervoor dat we kunnen schitteren op het terrein. Ik hoop dat we zo verder kunnen evolueren. »

Later op de avond mocht Corentin Wattier ook nog applaudisseren voor zijn vriendin Océane Musch, die een medaille behaalde in de discipline « One Wall » samen met Sarah Clément en Apolline Potiez op de Europese kampioenschappen in Franeker afgelopen zomer, en in de bloemetjes gezet werd door de NK-FNJP.

Nummer 10 voor Christophe Monnier is een feit. Jullie lezen het goed, deze vrijdag 5 oktober behaalde de introverte man uit Lessen zijn 10de titel van beste koordspeler. Dit is natuurlijk een record dat onze « Tof » niet onberoerd liet, hoewel we weten dat hij niet de uitbundigste van N1 is. « Eerlijk gezegd zal deze individuele trofee een heel bijzonder plaatsje krijgen omdat het de beloning is van een kampioenstitel die we meer dankzij ons karakter dan dankzij onze  kwaliteit gehaald hebben. Ik sta nooit op het kaatsterrein met de gedachte dat ik moet spelen om beste koordspeler van het seizoen te worden. Ik ben eerst en vooral naar Kerksken gekomen om titels te behalen met de ploeg, de individuele bekroningen volgen. Maar ik moet ook eerlijk toegeven dat ik ontgoocheld zou zijn geweest mocht ik niet gewonnen hebben, omdat ik vond dat ik een erg regelmatig seizoen heb gespeeld. Af en toe viel er in het verleden wel een titel uit de lucht bij verrassing zoals bij Maubeuge, maar hier was dit toch niet het geval. Ik heb de trofee in handen en ben heel fier, net als bij de vorige keren. » Gedurende zijn vier seizoenen bij de mannen van Aalst werd Christophe Monnier telkens kampioen van België. Zijn palmares wordt alsmaar indrukwekkender. Geen spijt dat je niet vroeger naar Kerksken bent gekomen? « Ik had er al bij kunnen zijn in 2014, maar het werd uiteindelijk 2015. Dit hoort bij een carrière van een sportman, maar net als bij Nico (Nantel) is mijn overwinningsdrang nog altijd niet geblust. Bij Kerksken stellen we ons elk jaar opnieuw in vraag en beginnen we steeds opnieuw. » En we weten dat dit recept werkt …

Dimitri Dupont kon met Isières niet hetzelfde spelplezier ervaren als in 2017 toen hij na een schitterend seizoen kon meedingen naar de titel van « Gouden Handschoen » en moest zich dit jaar dus tevreden stellen met de fair-play trofee een jaar na … zijn broer Nicolas. « Ze hebben me daarmee een beetje geplaagd », vertrouwt het talentvolle grootmidden van Isières ons toe, « maar persoonlijk ben ik erg vereerd met deze prijs omdat dit een erkenning is van hoe ik ben op het terrein en welk imago ik wil promoten voor onze mooie sport. Er werden mij bepaalde waarden ingeprent die ik niet altijd terug vindt in de kaatssport, maar ik heb er ook niet de oplossing voor. Ik zal altijd de laatste zijn die de scheidsrechter zal lastig vallen en ik zal ook altijd de eerste zijn die blij is als de supporters tevreden naar huis gaan na een mooie wedstrijd. Respect tonen voor iedereen is voor mij een principe. Dit is ook de reden, ik herhaal het, waarom ik zeer vereerd ben deze prijs in ontvangst te mogen nemen. » Dit is een ‘mindset’ waar velen moeten over nadenken en vooral een voorbeeld aan moeten nemen …

In het geval van het nieuwe « Gouden Fluitje », Johan Van Holder, kunnen we spreken van iemand die zijn carrière standvastig opbouwde en zo Fabrice Mariaule opvolgde, met wie hij samen arbitreerde op de Grote Markt van Brussel, op de finale van het toernooi van Sirault, op de heenwedstrijd en de « belle » van de finale van het kampioenschap, en ook nog op het Europees Kampioenschap in Franeker. Ze verstaan mekaar op en naast mekaar heel goed. « Ik profiteer van de ervaring van Bloem. Moet ik er nog aan toevoegen dat ik heel erg tevreden ben met deze prijs? Ik kreeg heel veel felicitaties van spelers en collega’s zoals  Benjamin Dochier, Thomas Piérard, Pascal Dehantschutter, Rudy Cassart, om er maar enkele te citeren. » Johan Van Holder kwam in N1 in 2016, presteerde in stijgende lineaire lijn en volgde mooi de hiërarchie van het Gouden Fluitje: 3^de plaats bij zijn debuut in de elitereeks, daarna 2^de vorig jaar en nu de hoofdprijs. « Om eerlijk te zijn vond ik 2017 mijn beste seizoen. Dit seizoen kende ik een slechte maand en ik kan nog altijd niet verklaren waarom. Ik denk  bijvoorbeeld aan de wedstrijd Grimminge – Isières waarin ik een gele kaart gaf aan Damien Famelart en ik zou hem eens willen om hierover een en ander uit te klaren. Zo zit ik nu eenmaal in elkaar : ik wil dat alles correct verloopt. En die dag ben ik in de fout gegaan; ik heb dat ook toegegeven maar ik kon niet meer terugkomen op mijn beslissing. Die wedstrijd heb ik daarna nog dikwijls in mijn hoofd nagespeeld om te vermijden dat dit in de toekomst nog zou kunnen gebeuren. Je moet jezelf altijd in vraag stellen en nu, met deze mooie prijs, zal ik dat zeker blijven doen. Het is een motivatie om in de toekomst nog beter te doen. » Daar twijfelen we absoluut niet aan …

Eric de Boer

Alle klassementen 2018 Gouden Handschoen